GA VOOR ANDERE ARTIKELS NAAR www.hersenkraker.blogspot.nl

Omdat ik zag dat mijn blog de laatste tijd toch nog best vaak is bekeken besloot ik om toch nog een berichtje te schrijven.

Het wordt misschien wel een langdradig saai stukje met leuk en ook vervelend nieuws, voor jullie dan misschien. Omdat het erg langdradig kan worden heb ik de belangrijkste stukjes dik gedrukt, een paar woorden na elkaar en losse woorden.

Ik begin wel met het leuke nieuws. Het gaat goed met mij, ik ben gelukkig, ik voel me geweldig en ik heb het gevoel dat ik soms wel uit elkaar kan spatten van blijheid. Dit komt dan ook deels door mijn vriend, maar ook door school. Ik heb echt een hele toffe klas en iedereen accepteert iedereen, daar ben ik echt heel blij mee, er zijn dan wel groepjes, maar die groepjes kunnen ook gewoon normaal tegen elkaar doen en we gaan allemaal leuk met elkaar om. Ons huis is geweldig en ik voel me gewoon geweldig. Vrijdag (21 september) heb ik 2 maandjes verkering met mijn vriend, deze week is er kermis bij ons in het dorp dus wij gaan deze 2 maandjes vieren op de kermis! 

Nu ik dit schrijf is het bijna 9 uur en zit ik in mijn joggingspak boven mijn pyama, mijn vriend is 3 uur geleden opgehaald door zijn collega om te gaan werken en ik moet over 2 uur de bus halen om naar school te gaan. Mijn dagen zijn druk, zo zit ik donderdags tot kwart over 5 op school en ben ik met geluk half 7 thuis. Ik vind het erg vermoeiend, vooral omdat mijn weken nu echt helemaal vol zitten:

Maandag: 9:45 – 18:00 stage, ik ben dan rond 7uur thuis en knal dan na het eten meteen naar mijn bed.
Dinsdag: 8:30 – 12:30 school, dit betekend dat ik het om half 6 uit moet en rond 2 uur thuis ben. Dinsdags werk ik van 5 tot 8, daarna plof ik ook weer meteen mijn bed in.
Woensdag: 11:45 – 13:15, ’s ochtends maak ik mijn huiswerk voor die dag en rond 5uur komt mijn vriend en blijft toch 10 uur.
Donderdag: 11:45 – 17:15 helemaal moe van de vorige avond sta ik 2 uur van tevoren mijn bed uit, douchen, eten en hoppa busje pakken. Half 7 thuis, snel wat eten en door naar de sportschool om toch nog wat te sporten.
Vrijdag:8:30 – 15:45 Weer zo vroeg eruit en wanneer ik thuis kom, rond 5uur wacht ik tot mijn vriend er is en blijft hij slapen.
Zaterdag: 9:00 – 17:00 stage en daarna ga ik door naar mijn vriend, of komt mijn vriend me ophalen en blijven we bij mij slapen (of bij hem).
Zondag: De zondag is voor mijn vriend en mij, we zijn dan een hele dag samen en genieten volop van elkaar. ’s Avonds knal ik doodmoe mijn bed in en dan gaat het hele riedeltje weer opnieuw.

Zoals je kan lezen zijn mijn weken dus erg druk. Ik heb hierdoor erg weinig tijd om mijn blog te onderhouden, laat staan om andere blogs te lezen. Ik vind het erg jammer, maar ook mijn inspiratie is ver te zoeken, hierdoor heb ik besloten te stoppen met bloggen, ik vind het erg jammer maar ik denk wel dat dit het beste is voor mij, ik baal er zo vaak van dat er al zo lang niks op mijn blog gebeurd.

Je kan me wel volgen via;

twitter: @anneliesvklink
tumblr: Bounce if you can
youtube: www.youtube.com/poshperfectNL

Het ga jullie goed!

Liefs,

verhuisd, vakantie en vriendje.

Lang geleden dat ik een artikeltje schreef, maar hier komt dan toch weer even een update. Er is in die weken dat ik niets heb gepost een heleboel gebeurd. Nog steeds heb ik mijn vriendje en ik ben nog steeds heel erg blij met hem, de vakantie is bijna voorbij en ik ben verhuisd! Dit allemaal heel kort samengevat, wil je details horen, of de samenvatting wat langer zien, klik dan verder!

Gelukkig.

Gelukkig zijn, dat is wat ik iedereen nu toewens, en wat ik zelf, op het moment, helemaal ben. Ik ga niet veel uitleg geven, maar ik wil dit wel even met jullie delen.

Wat gaat er met mijn blog gebeuren.

Foto, long time ago.

Het is vakantie, ik dacht, voordat ik vakantie had, dat ik tijd zat had om te bloggen, elke dag een artikel online, dat is wat ik graag wilde. Maar hier zijn we dan, af en toe een artikeltje. Ik had een filmpje gemaakt, maar de video bewerkingsprogramma’s die ik heb doen niet gezellig mee, dus dan maar in een artikeltje.

Speciaal.

Smile untill your smile goed away. Deze foto is langer dan 2 jaar geleden gemaakt. Ik zat hier niet goed in mijn vel, de tekst slaat op hoe ik deed, ik kon eigenlijk niet meer lachen, maar ik deed het toch. Ik wilde niet dat zielige meisje zijn die niet kon lachen, dus ik lachtte, maar op deze foto kan je wel zien dat die lach niet echt is. Het was lang geleden dat ik echt weer uit de grond van mijn hart had gelachen, maar vorige week donderdag was het er echt weer! Het gaat goed met mij, er zijn natuurlijk nog veel dingen, maar ik voel me beter dan ooit, en ik hoop dat dat alleen maar beter word.

Dagje Avifauna

Ik ben vandaag een dagje naar Avifauna geweest samen met mijn moeder. Hierboven zie je een video van 1 minuut 12 waar je een paar beelden van die dag kan zien. En hieronder laat ik jullie mijn foto’s zien!

Waterschildpad.

Ik was laatst in de dierenwinkel bij ons in de stad, toen kwam ik waterschildpadjes tegen, sindsdien wil ik er eentje, of misschien wel twee. Maar er zitten heel veel voordelen en nadelen aan, die nadelen zitten mij in de weg, ik weet daarom niet of ik het wel moet doen, ik heb de voordelen en nadelen op een rijtje gezet.

Confused.

Ik ben in de war, niet een beetje, maar verschrikkelijk in de war. Ik wil leuke dingen doen, maar als het er dan op aankomt heb ik er geen zin in, ik bescherm mezelf te veel voor de wereld. Ik wil niet nog meer pijn hebben dan ik al heb. Ik ben geslaagd, maar de buikpijn die ik had word alleen maar erger. Ik weet even niet meer wie ik ben, wat ik wil en wat ik hier doe, ik zal alles eventjes uitleggen.

Ik heb vanaf groep 7 een depressie, dat weten sommige van jullie al. Ik heb hier in de loop van de jaren mee weten te dealen, maar soms krijg ik een terugval, meestal duren die eventjes. Ga ik naar bed, of juist onder de mensen zijn, even uitwaaien of bloggen. Dat helpt meestal wel, maar ik heb nu een terugval die nu al een paar weken duurt. Het begon allemaal toen er iemand in mijn omgeving is overleden, ik voelde mij wel kut hoor, maar ik kon het niet zo goed laten zien, niet laten zien dat het me wat deed, ik was er wel voor mijn vrienden, maar ook weer niet. Omdat het mij niet zo goed lukte om mijn emoties te laten zien lukte het mij ook niet om de emoties van andere te begrijpen, wat erg raar is voor mij want ik begrijp de emoties van andere altijd heel goed en kan er ook best goed mee omgaan, vind ik zelf. Ik zou natuurlijk ook te horen krijgen of ik geslaagd was, 1 (of 2?) weken daarna, ik was niet zo heel erg zenuwachtig eigenlijk, ik werd vooral zenuwachtig van iedereen die erom vroeg, mijn vader en zus waren de dag zelf verschrikkelijk zenuwachtig terwijl ik eigenlijk alleen zat te stressen op het moment dat ik op twitter iedereen zag tweeten dat ze geslaagd waren.

Ik moest die dag naar school en daar ging het alweer mis. Ik werd door een meisje genegeerd en er zijn 4 mensen bij ons die een her moeten doen, ook Teske is niet geslaagd en al deze mensen, sowieso iedereen, verdienden het gewoon zo hard om te slagen, en niet om nog eens een week (of een jaar) te moeten ploeteren. Ik voelde mij hierdoor ook weer erg rot, maar dat kon eigenlijk niet, omdat ik zelf gewoon geslaagd was en mijn ouders, mijn gezin, mijn familie, de meeste vrienden om mij heen gewoon geslaagd en blij zijn, waarom moet ik dan meedoen met het verdrietige!?

Hierna heb ik dus ook geen blogs meer gemaakt, op het begin lag het vooral aan het gebrek van inspiratie, maar eigenlijk is het niet alleen dat. Ik merk dat ik er niet zoveel plezier in heb dat als ik zou moeten, niet meer, misschien heb ik dat wel nooit gehad. Ik ben erg goed in mezelf voor de gek houden. Ik had al helemaal uitgedacht wat ik wilde, ik wilde een eigen .nl site, daar wilde ik dagelijks op gaan bloggen, ik wilde beter worden en uitgroeien tot iets groots. Maar als ik hier nu aan denk krijg ik alleen maar een knoop in mijn maag, de vragen: wat als het niet lukt, als je straks geen tijd meer hebt, als je er geen zin meer in hebt en als mensen je ermee gaan treiteren, wat dan!? Natuurlijk is hierdoor mijn enthousiasme minder geworden, maar ik heb de afgelopen week ook gewoon niks meer gepost, omdat ik er gewoon weg geen zin in had. Ik heb er geen zin meer in, dat heb ik wel vaker hoor, maar dat duurt niet zo lang, dit duurt al te lang, ik weet niet of die zin nog terug gaat komen, de zin om een uur achter mijn computertje te zitten en een heel verslag te typen over een make-upje, iets wat ik heb gekocht, iets wat ik heb meegemaakt of over iets anders. Zo klinkt het natuurlijk erg stom allemaal, maar zo voelt het voor mijn nu ook al een paar weken. De vraag of ik die .nl site nou moet nemen word steeds makkelijker voor mij, eigenlijk is het al duidelijk voor mij, nee, maar dan komt er zo’n gevoel die zegt, maar wat nou als je spijt krijgt, dan is het te laat, of misschien mag het dan niet meer.

Ook persoonlijk gaat het allemaal niet zo lekker, het enige wat ik doe ik werken, hardlopen en tv kijken, soms nog wel wat anders, maar de puf om iets te gaan doen is er niet. En alles gaat toch alleen maar fout, vind ik. Zo ging ik gister naar een vriend, dat pakte wat verkeerd uit. Als iemand vraagt om een keer af te spreken kan ik heel enthousiast doen hoor, lijkt mij hartstikke leuk, maar ik ben bang dat ik saai ben, dat ze me stom vinden, dat ik het allemaal fout doe. Onzekere krent die ik ook ben.

Rot gedachtes maken webben waar positiviteit niet meer doorheen kan breken, waardoor ik een saai huismuisje word en niks doe, dit is natuurlijk al veel langer aan de gang, maar ik begin het steeds meer te zien. Ik ben de afgelopen dagen ook wel bezig dit anders te maken, gister was dus een soort van mislukt, waardoor mijn enthousiasme en positiviteit alleen mijn minder wordt. Maar ik weet dat ik eruit ga komen, ik ga er alles voor doen.

Maar tot die tijd, en misschien wel nooit meer, ga ik niet meer schrijven, ik ben het een beetje zat geworden. Ik wil positiviteit en van achter een laptop zitten komt er geen positiviteit, dus schuif ik mijn stoel aan de kant en ga ik even iets leuks doen!

Ik hoop dat jullie, nu ik niet meer via dit blog te bezoeken ben, mij nog willen volgen via twitter, zo houd ik jullie nog een beetje op de hoogte van mijn leven en hoop ik ook een iets van jullie te horen!

Veel liefs en nog een fijne vakantie aan iedereen!

Pak je feesthoedje en de slingers maar

Want ik ben geslaagd! Rond kwart voor 1 zag ik al mijn klasgenootjes al op twitter vertellen dat ze geslaagd waren, ik zou gebeld worden op mijn mobiel, maar toen iedereen al geweest was was ik nog niet gebeld. Uiteindelijk werd er op de huistelefoon gebeld, ik nam op, mijn metrix begon te praten en toen, viel de telefoon uit.
Ik heb daarna zo snel mogelijk naar mijn school gebeld en kreeg uiteindelijk van de directeur te horen dat ik geslaagd ben! Ik schrijf dit nu rond half 5, vanavond ga ik feesten en morgen moet ik werken, helaas heb ik dan geen tijd om een artikeltje te maken voor morgen, hopelijk vrijdag wel weer een artikeltje, maar voor nu: PARTEEEEH!